Wel starten, niet starten. Wel, ik sta al ingeschreven! Maar mijn scheen doet pijn…

Ik zag Klazienaveen zoals ik het nog nooit gezien had: de zon scheen. Toen ik het erg koude en bovenal bruine water in sprong herkende ik het pittoreske dorpje weer: een grote donkere wolk.

Vandaag besloot ik eens rustig te doen met het zwemmen. Focus op techniek en mijzelf niet gek laten maken. Prettig om een keer niet met ademnood het water uit te klimmen. “Wauw wat ben ik bruin!”

Canyon! Misschien staat er wel Evert Scheltinga op, ik denk toch dat die fiets liever heeft dat ik er op zit. In de bocht waar ik vorig jaar viel zag ik degene voor me onderuit schuiven. Gelukkig, ik kon uitwijken.

Bordje naar rechts. Eerste rechts lijkt me dan logisch. Niet dus. Omdraaien en terug. Was precies even een hek weggehaald. De tweede fietsronde ging een stuk soepeler. Bekijk het hier op mijn Strava.

Goede loopbenen, geen pijn! Vrolijk liep ik mijn rondjes.

Nette race, als vijfde geëindigd. Zie hier de uitslagen!

Diederik en Cornelis stonden zaterdag aan de start van de Olympische afstand in Veenendaal, onderdeel van de Lotto Eredivisie Triathlon.

Beiden hadden, na een periode van minder zwemmen, een tegenvallend zwemonderdeel en kwamen in de 3e fietsgroep. Er werd niet erg hard doorgereden waardoor het uiteindelijk een hele grote fietsgroep werd.

Nadat beide een goede wissel hadden kon Diederik met het lopen flink het gas opendraaien en liep met een looptijd van 33:50 naar een hele mooie 11e plek. Cornelis liep iets minder soepel en liep 35:30 (20e plaats).

Cornelis had nog een camera op z’n fiets. Zie hieronder zijn video!