Zaterdag was nog wel even een beetje hectisch, ik had geen wetsuit en m’n fiets was stuk en kon niet gerepareerd worden. Mijn wetsuit heb ik 2 weken geleden opgestuurd voor reparatie. Uitgelegd dat ik in 2 weken een race had, maar dat was geen probleem. “In 1 week heb je het pak terug.” Maar helemaal niks, in de loop van vorige week een keer gebeld maar ze konden er niks aan doen. Het was erg druk. Gelukkig mocht ik van Cameron Brown weer zijn pak lenen, dus nogmaals: afschuwelijk bedankt!
Zaterdagochtend ging ik even een uurtje losfietsen toen ik constateerde dat m’n zadel erg los zat, er was iets afgebroken wat het zadel op z’n plek houdt. Ik kon nog wel doorfietsen maar heel erg best was het niet. Eerst een Trek dealer opgezocht, gebeld, langs gegaan, maar ze konden het niet direct repareren. Daarvoor moesten onderdelen besteld worden. Ik heb ook wel pech hoor! Toch besloten het risico te nemen, en gewoon te starten. Des noods fiets ik 40km zonder zadel…
Om 4:45 ging mijn wekker, de start was er om 07:00 en na een uitstekend zwemonderdeel stond ik om 07:19:56 weer op de kant. Vanaf de start had ik de juiste voeten en de 3 rondjes van 500 meter met 2 landgangen vlogen voorbij. Wel heb ik een vinger gekneusd, iemand anders z’n neus vrees ik… Sorry! Als 5e rende ik T1 in, en als 2e zat ik op de fiets.
4 vlakke rondjes van 10km met een heel hoop mensen op het parcours: Try a Tri, Sprint, Teams, Duathlon. Lastig bij te houden wie waarbij hoort. Wel kon ik de leider herkennen: hij zag er snel uit. Beetje bij beetje kwam ik dichterbij en na elk keerpunt kon ik achter me een flink groep ook dichterbij zien komen. Best frustrerend als je mag stayeren, maar er is niemand in de buurt… Het verschil met de nr 1 bleef gelijk, ongeveer een minuut, het verschil met het peloton achter me ook. Laatste ronde besloot ik nog even goed gas te geven, na minder dan een uur stond ik weer in de wisselzone. Achteraf ook de snelste fietstijd van de dag.
Met lopen begon ik behouden. Mijn tactiek was dat als er iemand voorbij zou komen dat ik zou proberen om mee te gaan. Na het 2.5km keerpunt zag ik al dat er 2 atleten dichtbij zouden komen. De eerste kwam me voorbij na 4km. Ik kon niet mee. Deze gast ging wel zo hard. Voor degene die de Bundesliga kennen: Stefan Bergermann style. Geen schijn van kans dus. Na 6km werd ook de mijn 3e plek door iemand anders overgenomen. Ik kon mee voor ongeveer 1km maar toen moest ik ook hem echt laten gaan.
Herstel na de OD in Maraetai was moeizaam, nou had ik daar ook wel alles gegeven, maar mijn kuiten heb ik lange tijd kunnen voelen. Met de 1/2e triathlon in Taupo volgend weekend in mijn achterhoofd besloot ik om vast te houden aan mijn 4e plek en rustig uit te lopen. Als 4e kwam ik na 2:00:26 over de finish. Direct daarna 20km uitgefietst over de vlakke, goed geasfalteerde wegen. Dat was wel lekker voor de verandering. Alles leuk en aardig hier in NZ maar de kwaliteit van de wegen is matig. Grof wegdek, dus een hoop gestuiter. Downtown Auckland is het beter, en alles ocean front. Leuk fietsen dus!
Bij de prijsuitreiking bleek dat ik nog wel 2e was in mijn agegroup, 20-29. Dat was dan wel weer prima. ’s Middags naar het strand geweest, gelezen, geslapen, gekaart, muziek geluisterd, rugby gespeeld, gezwommen: zomer dus! Wel een vreemde gewaarwording hoor, gister bevuilde ook hier Mariah Carey de radio al met All I want for Christmas…
