Het was een goede OD drafting race, vanuit mijn perspectief, puur gebaseerd op mijn eigen gevoel. En een goed champions breakfast vooraf, met dank aan Sijmen: pannenkoeken!
Verder was het ruk.
Start om 10:00, T1 ging pas om 09:00 open en ruim 300 atleten moesten inchecken, inclusief identificatie, helm en licentie check. Lang in een rij staan.
Start uiteindelijk om 10:10. Na een redelijk ruig zwemonderdeel kreeg ik in T1 een rode kaart te zien: startnummer mocht blijkbaar niet onder het wetsuit. Na de vraag wat dit betekende kreeg ik enkel “no hablo Ingles” te horen en na de vraag wat ik nu moest doen veranderde dit niet. De fiets op dus!
Koers is koers, maar men moet wel de weg aangeven. Verschillende agenten en vrijwilligers waren meer dan eens met andere zaken bezig dan te vertellen waar wij als atleten naartoe moesten. Ik zat in het fietsduo met Bart Aernouts, later pikte we nog een Spanjaard op maar dat was het wel. Voor ons zat de kopgroep van 4 met daarin Timo Bracht, ‘Little’ Georg Potrebitsch, Bert Jammaer en Graham Leitch. Geen onbekende namen.
Tijdens het fietsen deed Aernouts het meeste kopwerk. De Spanjaard deed geen trap. Tot 2 keer toe liet ik een groot gat vallen, demarreerde van achter en ging er samen met Bart vandoor. De Spanjaard reed het keer op keer zelf dicht. Hij kon wel, maar wilde niet.
100 meter voor T2 reden we wederom door een niet oplettende motor agent de laatste afslag ook voorbij. Ik keerde het snelste en zocht in T2 naar een penalty box, maar niks. Dus ook was ik als eerst weg uit T2. Zoals te verwachten kwam Aernouts er al snel overheen. Die zag ik niet meer terug.
Na 4 km kwam ook de Spanjaard, het was erop en erover en liep tot aan km 6 bij mij weg. Toen dacht ik aan de 80 jarige oorlog, de zilvervloot, dat soort dingen. Ik vond het genoeg en werd boos. Op een stuk vals plat omhoog liep ik in korte tijd het gat van een meter of 100 dicht en finishte op een 6e plek met een kleine minuut voorsprong waardoor de Armada verslagen was. Dat zal ‘m leren.
Echter, die rode kaart betekende wel dat ik gediskwalificeerd was. Dat zal mij leren. Zo ook Bert Jammaer, Heater Jackson (de winnares bij de vrouwen) en nog een flink aantal recreaten die bijna 3 uur nodig hadden voor deze opgave.
Mijn gesprek met de wedstrijd official ging ongeveer zo: “come on, it’s a recreational event” “these are the international triathlon rules” “so than where was the penalty box? Are you gonna disqualify all those parents crossing the finish line with their children?” “These are the Spanish international triathlon rules” Geen eer aan te behalen dus.
Goed, de officieuze top 6 wil ik jullie niet onthouden:
1. Timo Bracht
2. Georg Potrebitsch
3. Graham Leitch
4. Bart Aernouts
5. Bert Jammaer
6. Diederik Scheltinga
Niet slecht hé? Foto’s volgen snel.
