Triathlon in Duitsland is enorm gaaf. In Dusseldorf mocht ik voor het eerst startte in de 1e Bundesliga, een van de sterkst bezette competities in de wereld. Voor team Bayer Uerdingen 05 startte Diederik Evert, Cesar Beilo, Lucas Schott en ik.

Omdat het tot vlak voor de wedstrijd enorm hard had geregend, waren de wegen spekglad; en we hadden al veel mensen zien crashen toen we even langs het parcours reden. Bandjes niet te vol en voorzichtig in de bochten.

Om 13:30 klonk het startschot en doken we met zo’n 70 atleten van het ponton. Het zwemmen ging best aardig. Toen ik tijdens het zwemmen even achterom keek zag ik gelukkig nog zo’n 15 atleten achter mij; ik was dus niet de langzaamste zwemmer… Na het ronden van de boeien zag ik vlak voor mij Cesar zwemmen, daar ben ik langzaam naar toe gezwommen. In de wisselzone, waarin we zo’n 800m naar onze fietsen moesten lopen, sloot Diederik bij Cesar en mij aan, en samen konden we beginnen aan het fietsen.

In de eerste bocht stond al een atleet aan het einde van de bocht die onderuit was gegaan. Vlak voor me reed Cesar die vol in de remmen ging en een ‘Lisa Mensinkje’ deed. Ik kon in de bocht nog net rechtdoor blijven sturen, en vol in de slip gaan. Mijn achterwiel kwam omhoog, en zachtjes kwam ik tegen het hek tot stilstand. Snel ben ik opgestapt en gelukkig zag ik Cesar ook opstaan. Diederik had even op ons gewacht en met z’n 3en reden we naar de groep voor ons. Na de tweede van de drie ronden zag ik Evert zwaar vermoeid terugzakken in onze groep: hij was gelost uit de groep voor ons. Op mijn vraag; “weer gevallen?”, kreeg hij tussen het hijgen door een “ja” over zijn lippen. In de laatste ronde kreeg Cesar een lekke band en gingen er nog wat atleten onderuit. Gelukkig bleven wij overeind.

Het lopen was pittig. Ik was als een van de eerste de wisselzone uit, maar kreeg enorme steken. Ik kon geen tempo pakken, en bijna de hele groep kwam over mij heen. Na 2km wist ik mij te herpakken en kon ik tempo gaan maken. Langzaam liep ik naar Diederik toe en en samen hebben we de Duitser met wie hij liep eraf gesprint.

Uiteindelijk werd Evert 51e, Diederik 56e en ik 55e. Zegt dat wat over ons, of over de Bundesliga? Je moet er af en toe ver voor reizen, maar wij vermaken ons wel in de auto (zie video)! ;)

Oh ja, toen we onze fietsen uit de wisselzone wilde halen, bleek dat Evert’s wiel enorm aan liep. Vind je het gek dat het fietsen dan zo zwaar gaat!