Je bekijkt nu Challenge Wanaka

Challenge Wanaka

Vandaag alweer 2 weken geleden dat ik in Wanaka aankwam bij de familie Duncan. Zij hadden in Wanaka een huis gehuurd om vanuit hier deel te nemen aan de Wanaka Challenge, een hele triathlon uit de Challenge serie. De familie Duncan is niet bepaald een doorsnee gezin en vraagt om enige introductie. 7 kids, 2 ouders die beide besmet met het lange afstand triathlon virus en een groot eigen bedrijf dat rendiervlees exporteert. Niet bepaald een logische combi, maar toch een uiterst vrolijke, positieve en gezellige bedoeling!

Op Hawaii heb ik deze fam. leren kennen, zij reisde met dezelfde organisatie als ik. Vinnie, de mama, had zich in de Ironman Taupo (Nieuw Zeeland) gekwalificeerd voor de Ironman Hawaii. Op Hawaii na een zware race gefinisht in 13:22:35. De dag na de race ben ik wezen surfen met 6 van de 7 kids, mijn benen waren nog aardig intact vanwege m’n grote wandeltocht dus dat ging prima.

In Wanaka was het weer tijd voor een husband and wife battle: Andy vs. Vinnie. Met 6 kids als support een hele happening over wie thuis de dienst uit mag maken tot de volgende battle. Vinnie had nog nooit verloren.

Voor mijzelf stond er wat anders op het programma. Na de diverse lange ritten op de fiets was het tijd om wat meer aandacht te besteden aan het lopen en zwemmen. Vrijdag 1 ronde van 21 kilometer over het officiele parcours van de Challenge gelopen. Afschuwelijk mooi, langs het meer en de rivier op, kraak helder, turquoise blauw water, alles onverhard, hier en daar wat heuvelachtig, soms single track. Ik zou al deelnemen als zwemmer in de halve teamtriathlon, maar toen ik dat loopparcours zag wilde ik meer.

Raceday
De ochtend van de race toch wat stramme benen van de 24 km van de dag ervoor, om 7:00 Andy en Vinnie zien starten in een startveld van ongeveer 150 man met mijn nieuwe held Richard Ussher. Om 9:15 mocht ik zelf 2 kilometer in het 14.8 graden koude water zwemmen. Na 26:15 stond ik met hartslag 200 in de wisselzone met verkrampte kuiten van de loopbrug over de weg. Toen m’n fans Freddie en Frankie opgezocht en terug naar het huis, ontbijten, omkleden, zonnebrand op en weg.

Compleet achter in het veld het officiële fietsparcours op en toch wat geprofiteerd van de verzorgingsposten. Na 90 km in 2:34 was ik weer thuis. Loopkleren aan, en weer weg: een rondje officieel parcours met als uitdaging het inhalen van mijn teamgenoot Lenn. Mijn kilometers gingen rustig, zonder moeite, op Ironman tempo: 4:30 / 4:40. Blijkbaar heb ik bij kilometer 14 Lenn ingehaald, maar hij liep incognito met pet en wit gezicht van de zonnebrand, pas bij het korte heen en weer parcours zag ik hem. Toen ingehouden, en in de laatste km met Lenn en Roger (onze fietser) over finish. Eindtijd van 5:47:27 en een 20e plek.

Normaal gesproken is Andy voor Vinnie uit het water, maar door de kou had Andy het moeilijk en kon Vinnie direct de leiding nemen. Op de fiets bouwde ze die alleen maar verder uit en ondanks enkele verkoelende pauzes in het meer kon ze die vasthouden tot aan de finish. Eindtijd Vinnie: 13:09:28. Andy had het vooral tijdens het lopen moeite met de hitte en finishte in 14:11:40. Winnaar was Richard Ussher in een tijd van 8:34:41.

Na de Wanaka Challenge ben ik met de Duncan’s naar Auckland gevlogen, toen ik ‘thuis’ kwam was ik het eerste uur sprakeloos. Zo’n groot huis heb ik nog nooit live gezien. Je moet ook wel een aardige crib hebben met 7 kids, maar dit is echt extreem. Ik heb ook wel geluk hoor: zwembad, bar bij zwembad, 41graden jacuzzi, tennisveld, uitzicht op zee, fitnessruimte, wrestle room, hangmat, trampoline, bioscoopachtig grote tv, schommelbank, huge camper, gitaar, drumstel en last but not least: ik heb m’n eigen caravan voor al m’n zooi en bed. Het eerste waar ik aan moest denken was een wekelijks terugkerende quote van Hollandse Krijgers: “waar zijn we nu dan weer beland…”maar dit keer in een geheel andere context. Owja, de oudste, Hannah, is momenteel in Australië en ik mag d’r auto gebruiken, ik heb ook wel geluk hoor!

Ben nu dus anderhalve week bij de Duncan’s in huis en het is echt super. Mijn tijdelijke broertjes en zusjes zijn ontzettend cool en de omgeving is fantastisch om te trainen. Qua zwemmen kan ik kiezen uit 25 of 50 meter binnen of buitenbad. Één van de 25mtr binnenbaden is zelfs gratis, en bij alle baden kan je de gehele dag terecht, altijd lijnen en vooral bij de 50 meter buitenbaden hoef je de baan met niemand te delen. Binnenkort meer over trainingen, maandtotalen en ervaringen hier! Van de mensen thuis begrijp ik dat het goed winter is bij jullie, ik heb het met jullie te doen, en zal er wel extra van genieten hier, haha!

Diederik Scheltinga

De oudste van de broers, zoekt graag de grenzen op (niet alleen fysiek) en volbracht al 13 Ironmans.