Zoals eerder aangekondigd zouden wij op Koninginnedag in twee wedstrijden starten. Volgens onze planning kon dat goed, de polderloop die volgens deze site om 14.30 zou starten en een uur later de wielerronde van Gendt, met de start om 15.30. Gelukkig waren wij zoals gebruikelijk (huh?) prachtig op tijd van huis weggefietst zodat we niet hoefde te stressen. Om 13.22 kwamen wij in Gendt aan en zagen al verdacht veel mensen met startnummer opgespeld lopen. Het bleek dat de start een uur eerder was dan wij gezien hadden. Na een razendsnelle fiets-loopwissel rende we zonder startnummer naar de start toe. Gelukkig kende de mensen van Duursport Gendt ons van de triathlon, en werden er nog snel twee startnummers gehaald.

Na de start stoof Sjoerd Hermsen er gelijk vandoor. Diederik en ik starten iets rustiger omdat we nog geen lopende warming-up gedaan hadden, en zo mooi even konden kijken van wie we tegenstand konden verwachten. Al snel sloten we weer bij Sjoerd aan, en volgde hem even. Toen we de dijk afliepen om de polder in te duiken moest Sjoerd lossen, en liepen we met zn 2e aan kop. We liepen beiden ontspannen, en we vonden het ook onnodig om energie te verspelen aan een snelle tijd. Zo liepen we samen in een lekker tempo door de polder terug naar Gendt. Met nog een kleine 200m te gaan zette ik de sprint in en Diederik had hier geen antwoord op. Uiteindelijk won Sjoerd de sprint om de 3e plaats van Erik Elbers.

Na de prijsuitreiking zijn we nog even lekker gaan loslopen, om vervolgens wat te gaan eten en de koerskleren aan te trekken. Daarna de fiets op, inrijden en de concurrenten bekijken voor de koers. Een hoop sterke mannen, en wij hadden geen idee wat we er van moesten verwachten. Na een minuut stilte voor de vreselijke gebeurtenis in Apeldoorn ging de koers voor het KNWF van start. De eerste 15 ronden werden geneutraliseerd verreden. Voor ons was het toch wel erg spannend en onwennig om in zon grote groep te rijden, maar na de 15 ronden brak de koers eindelijk los. Gelijk was er een flinke tempoversnelling en brak het peloton. Gelukkig zaten wij direct van voren en konden het goed overzien. De plaatselijke favoriet Theo Ebben forceerde na 2 ronden samen met Cor van der Ploeg een gaatje op de rest. Even later sprong Diederik er naar toe, en toen vervolgens nog iemand de oversprong maakte ben ik ook meegegaan. Eenmaal in de kopgroep waren het eigenlijk alleen Diederik en ik die echt wilde rijden.

De van te voren uitgeroepen favoriet Theo had er niet echt zin in, dus hielde wij ons ook maar rustig. Vervolgens kwamen er vanachter uit nog 2 man aansluiten waaronder klasbak Ruben van Kempen. Er werd nu wel aardig gereden, maar toch had ik niet het idee dat het volop koers was. Met nog 5 ronden te gaan heb ik overlegd met Diederik, en hij besloot om met nog 3 ronden te gaan een demarrage te plaatsen. Zo deed hij dat dijk op, en had direct een gaatje. Bij ons viel het stil, en even later begon Cor van de Ploeg op kop te sleuren. Ik controleerde in het wiel, en merkte dat hij alleen het gat niet dicht zou krijgen. Het viel weer stil, en Diederik liep weer iets uit. Vervolgens kwamen er een aantal demarrages maar telkens kon ik direct in het wiel springen. Zodra ze dat zagen viel het telkens weer iets stil. Met nog 1 ronde te gaan demarreerde Ruben van Kempen, ik moest alles geven om bij te blijven maar het lukte terwijl de rest moest passen. Zo pakte wij een gaatje op de rest, maar het gat naar Diederik kreeg hij niet meer dicht. Uiteindelijk klopte ik Ruben nog in de sprint en zo kwam het voor ons totaal onverwacht dat we weer 1 en 2 waren, maar nu andersom!

Diederik: zoals Evert hierboven al beschreef: op een middag 1 en 2, en 2 en 1 in 2 wedstrijden, super mooi! Wat betreft het lopen hadden we dat wel een klein beetje verwacht, maar toen we vermoeid de eerste geneutraliseerde rondes fietsten had ik toch wel wat serieuze angst voor de kleine rondjes, de vele fietsers en de gevaarlijke bochten. Toen het eenmaal echt koers was, was de angst er al snel vanaf en 3 rondes voor het einde ging ik voor alles, of niets. Het werd dus alles, en fantastisch om alleen over de streep te rijden, en helemaal om Evert daarachter als 2e te zien finishen! Zonder zijn uitstekende pareerwerk, en ons team werk was dit nooit gelukt!