Samen met Stefan van Thiel vertrok ik op vrijdagochtend richting Genève. Op drie kwart van de rit had ik een overnachting geregeld bij ouders van een trainingsmaat van me. Dit huisje, voor insiders beter bekend als “de sexclub van Arts”, staat in het pittoreske plaatsje Coiffy le Haut, een klein Frans dorpje boven op een heuvel. Eenmaal aangekomen bekroop bij zowel Stefan als bij mij direct het vakantiegevoel: Heerlijk zitten in de zon met een cola, genietend van de rust en een prachtig uitzicht. We werden goed verwend, en een beter onderkomen konden we ons niet wensen… Pa en ma Arts, Bedankt!

De volgende dag vertrokken we rond een uur of 10 om het laatste stuk naar Genève te volbrengen. Wederom een beetje file, maar mooi op tijd kwamen we aan voor de briefing. Deze briefing is bij ETU-cup wedstrijden altijd een dag voor de wedstrijd en hier moet je ook verplicht bij aanwezig zijn. Van de organisatie kregen we bonnen om ergens pasta te eten, en daar maakten we dan ook mooi gebruik van. Samen met Mark Oude Bennink en zijn vriendin hebben we heerlijk gegeten met uitzicht op het Lac de Genève, waar we de volgende dag ook in zouden zwemmen.

De volgende dag voelde ik me na het ontbijt al niet helemaal fit. Bij het inlopen ging het nog wel, maar toen ik eenmaal m’n wetsuit aan gedaan had en de eerste meters in het 16 graden koude water zwom werd ik erg misselijk. Ik voelde me slap en moest een keer overgeven. Ik had de hoop dat ik me tijdens de wedstrijd wat beter zou voelen, maar dat zou tegen vallen. Het zwemmen ging heel beroerd. Ik was misselijk, moest nog een keer overgeven en had totaal geen kracht in de armen. Het hele veld werd totaal uit elkaar getrokken en ik zat in het laatste groepje samen met Stefan. Eenmaal op de fiets moest ik gelijk nog een keer overgeven, maar daarna voelde ik me ietsje beter.

Net voor de start was het gaan regenen, en dat maakte het op de fiets erg gevaarlijk. Er zat een zware klim in van een kilometer lang, en dus ook een afdaling die gelukkig niet al te gevaarlijk was, maar wel erg hard ging. In de 2e ronden klapte een Fransman die net voor me reed met ruim 60 km/h tegen het asfalt. Ik kon hem nog net ontwijken maar zijn fiets niet meer en reed over zijn voorwiel heen. Even dacht ik dat ik ook onderuit zou gaan, maar wonderbaarlijk genoeg bleef ik op m’n fiets zitten. Een halve ronden verder bij het keerpunt gleed ook Stefan onderuit en dit betekende voor hem helaas einde wedstrijd.

Eenmaal aan het lopen begonnen was bij mij de pijp wel leeg. Ook niet gek na 3 keer overgeven. Ik heb de wedstrijd uitgelopen en daar is dan ook alles mee gezegd. Ik finishte als 43e van de 60 gestarte mensen, echter wel als laatste. Dit was me nog nooit overkomen, en ik hoop ook dat dit de laatste keer was.

De afgelopen weken heb ik veel wedstrijden gedaan. Nu komt er een periode van trainen om de opgelopen achterstand na m’n val een beetje bij te schaven. Zo hoop ik in het 2e gedeelte van het seizoen nog een paar mooie dingen te kunnen laten zien.