De eerste uitzending van Hollandse Krijgers zit erop! De première moest natuurlijk gevierd worden! En hoe… Vrijdag nog de hele dag akelig geweest, maar wat was het gezellig! Veel reacties gekregen (iedereen bedankt)! Wel gek hoor, om jezelf zo terug te zien op televisie. Ik vind dat Veronica een waarheidsgetrouwe aflevering heeft neergezet, ik citeer bij deze Prins Bernard over het boek Soldaat van Oranje: “Ik was erbij, en zo was het.” Toch hebben ze bij de montage in mijn ogen teveel belangen gehecht aan wat wij als deelnemers van elkaar vinden. Van mij hadden ze meer achtergrond informatie mogen geven over de stam en over het ritueel wat er plaats vond. Voordat ik verder schrijf wil ik eerst even (eenmalig) wat dingen duidelijk maken:

• We leefden echt bij die stammen. Als het productie team weg ging bleven wij daar, we kregen geen bed, deken of wat dan ook.
• We kregen niets extra’s te eten.
• De stammen werden niet uitgebuit. Ze werden goed verzorgd kregen een vergoeding omdat wij daar mochten leven en filmen.
• De stammen waren blij dat wij kwamen, en we waren welkom.
• We hadden geen tolk, we moesten alles zelf uitvinden. Vandaar soms ook de verwarring.

Wekelijks hebben wij een geschreven brief voorgelezen voor de camera, die van mij is hier te zien. Nu wat over mijn tijd bij de Hamar met wat citaten uit mijn dagboek: ik heb het zwaar hier, dat komt vooral door het voedsel. We krijgen voornamelijk die “klei” met zand en aarde, verder weinig andere dingen. Soms wel wat honing (inclusief honingraat) en ik heb geloof ik iets van geitenscrotum afgekloven… Maar dat was weinig en eenmalig. De honger breekt me echt op. Ik kan niet meer goed denken, verder heb ik geen energie, ik lig alleen maar in de schaduw en als ik op sta word ik helemaal duizelig en krijg ik allemaal vlekken voor m’n ogen. Ik ook al een paar keer heel bijna out gegaan. Ik woon bij Aiki met zijn vrouw, 2 dochters, een zoontje en oma. Met oma gaat het geloof ik niet zo goed. Heel veel geroggel en gehoest in d’r slaap. Dat komt doordat ze ’s nachts het houtvuur flink opstoken. Daardoor komt er veel rook in het hutje. Ik slaap dus erg onrustig en ben veel wakker. Omdat ik geen deken of iets heb trek ik sokken, een lange broek en een shirt met lange mouwen aan, mijn broek doe ik in m’n sokken. Zo blijven hoop ik de geiten keutels, teken en andere beesten van m’n lichaam. Best apart: Aiki spuugt gewoon op de grond in z’n huis. Handen wassen doen we hier als volgt: neem een flink slok thee en spuug dat in een klein straatje uit je mond en spoel hier je handen mee af. Ook gewoon op de grond. Neus snuiten? In je handen, smeer dat aan de muur, of smeer het uit over je eigen armen…

Meestal heb ik niet zo’n probleem met hygiëne, maar dit is wel extreem: we slapen nu al een week op de grond, tussen geitenkeutels, snot en spuug. M’n haar is zo ontzettend smerig dat ik niet meer blond ben en als ik me scheer lijkt het erop alsof ik m’n hele huid eraf scheer, heb ik ineens een donker gezicht met een witte baard. Ook heb ik bij mezelf al minsten 10 teken verwijderd, wat een ranzige bloedzuigers! Gelukkig hebben de andere jongens dezelfde problemen, we kunnen het erg goed met elkaar vinden en we ondersteunen elkaar. Gelukkig geen kei harde concurrenten, want dan trek ik het echt niet 8 weken lang, we hebben elkaar heel hard nodig.

Erg leuk vind ik om ‘mijn familie’ kennis te laten maken met wat westerse dingen, ik heb een aansteker bij me, dat vindt vooral de jonge Uri (3jaar?) geweldig! Ook m’n hoofdlamp, tandenborstel, scheermes en deodorant zijn populair. Bij het afscheid heb ik Aiki en zijn familie wat t-shirts gegeven, daar was hij erg blij mee. Ik heb verder niets waar ze iets aan hebben, of ik heb het zelf komende 7 weken nog hard nodig… Meer foto’s, video’s en gehele aflevering zijn te zien op de website van Hollandse Krijgers. Trouwens, de kijkcijfers: donderdag: 174.000, vrijdag: 212.000.