Je bekijkt nu Kwalificatie Ironman Hawaii!!

Kwalificatie Ironman Hawaii!!

Al 1 week lang mag ik mezelf officieel een Ironman noemen, en dat voelt goed! Helemaal de manier waarop, de eindtijd, en de kwalificatie voor Hawai!

Op woensdag 29 juli werden Evert en ik in alle vroegte opgehaald door Dennis. Dennis bracht ons naar airport Weeze. Vanaf Weeze vlogen we naar Manchester. Hier werden we opgehaald door ons gastgezin. Wij hebben ook wel geluk hoor! Uiteraard typisch bloody English weather: regen, wind en niet al te hoge temperaturen. Wij hebben ook wel pech hoor! s Middags hebben we met de auto het fietsparcours gezien. Dit gaf voor mij een relaxt gevoel, ik wist ongeveer wat ik zou kunnen verwachten. En dat was niet niks!

Donderdagochtend nog steeds Engels weer, dus wij met de trein naar Manchester, daar cultureel gedaan. In de middag werd het weer beter en hebben we eerst het Parc Ferme bekeken, en heb ik mezelf geregistreerd. Daarna met de fiets de belangrijkste berg van het fietsparcours verkend. Die was zwaar, maar prima te doen voor een lichtgewichtje als ik. Het uitzicht was trouwens fantastisch, het Engelse heuvelachtige landschap, de verschillende kleuren, de wolken die over het landschap trokken en heel, heel in de verte de zee.

Vrijdagochtend eerst deelgenomen aan de offciele zwemsessie. Buiten deze tijden mochten atleten zich niet op het zwemparcours bevinden. Het water was fris en het zwemparcours simpel: langs een lijn van boeien, grote boei ronden en dat 2 keer. Na het zwemmen het grootste gedeelte van het loopparcours bekeken. Ook hier weer een heel hoop heuvels, een paar radicale hellingen, maar niet heel erg spannend, als ik toen eens wist…

Zaterdag fiets inchecken, fiets en looptas ophangen en racebriefing. De weersvoorspellingen waren goed, alles klopte. In de middag met ons gastgezin naar Southport, een dorpje aan zee, daar uitgewaaid. Echt relaxt om even ergens anders mee bezig te zijn dan met de wedstrijd, even ontspannen en er tussenuit. s Avonds 1 zwaar, groot, Engels glas bier gedronken. Slapen ging fantastisch!Ironman UK

Zondag 03.30: wekker! Eigenlijk was ik meteen goed wakker, mn lichaam wist wat er moest gaan gebeuren. Snel onder de douche, warme kleren aan, licht ontbijten en in de auto. In de auto mn echte ontbijt: Carbo Cake! Toen in het donker in het PF aangekomen, banden pompen, voeding checken, schoenen op de fiets, kilometerteller op 0, wetsuit aan en richting de start. Alles onder het genot van alleen dit nummer. Compleet opgeladen lag ik vooraan, net achter de pros in het frisse water.

De startlijn komt blijkbaar niet heel nauw bij een Ironman want na het startschot lag ik eigenlijk al tussen de pros en kon ik ontzettend lekker zwemmen. Niemand om me heen, geen klappen op mn hoofd Bundesliga is toch een stuk heftiger. Na net geen uur stond ik weer op de kant, naast Bella Bayliss, beetje gek, normaal moet ik toch zeker een 53 minuten kunnen zwemmen. Ik twijfelde niet aan mezelf, het zwemparcours was te lang.
Tijd: 0:59:18
Plaats: 16e overall, 1e categorie
Gemiddelde hartslag: 169

Snel de tent in, tas pakken, wetsuit uit, fietsshirt aan en naar de fiets. Voordat ik de fiets op stapte heb ik nog even de tijd genomen om mn moddervoeten af te spoelen zodat ik niet met ontzettend smerige voeten mn schoenen in ging.Ironman UK

De eerste fietsronde ging vrij makkelijk, ontzettend goed naar mn hartslagmeter gekeken, misschien af en toe zelfs wat te zacht gefietst. Bayer Uerdingen teamgenoot Daniel Huster kwam voorbij, daar gezellig even mee gekletst en hem weer laten gaan. Hij reed een stuk harder dan ik. De dag was nog lang genoeg om moe te worden. 2e ronde ging ook goed, alleen de wind werd steeds sterker. Evert kreeg via Eddy Lamers en George Sieverding alle officile resultaten van Ironmanlive door. Hierdoor wist ik dat ik me geen zorgen hoefde te maken over mn age group, en dus mn Hawa ticket: ik lag op schema voor mijn ultieme doel! Zo heb ik een heel ontspannen kunnen fietsen. De 3e ronde ging ook goed, maar toch weer hardere wind… Ik kreeg na 130 kilometer op een of andere manier een energie boost, het ging zo lekker allemaal! Na 170 kilometer had ik het wel een beetje gezien, mijn lichaam was toe aan een andere manier van belasting. Uiteindelijk 11e fietstijd, en ook kwam ik als 11e van de fiets.

Ironman UK Zelf geklokte tussentijden:
1e fietsronde: 1:43:17 gemiddelde hartslag: 161
2e fietsronde: 1:45:09 gemiddelde hartslag: 157
3e fietsronde: 1:49:25 gemiddelde hartslag: 154
Totaal: 5:20:13
Plaats: 11e overall, 1e categorie

Ik was ontzettend blij dat ik kon gaan lopen, mn hartslag was ook goed en ik voelde eigenlijk niets aan mn benen. Wel gek, het eerste stuk was er niemand op het loopparcours. Ik kon niemand voor me, of achter me zien. De heuvels leken me ook niets te doen. Het enige wat ik miste was de markering van kilometers of mijlen op het parcours. Ik had geen idee hoe hard ik liep! Na 1 uur kwam ik in het Queens Parc in Bolton. Hier had de organisatie wat radicale hellingen in het parcours opgenomen, met keerpunten. Dus naar boven, en ook weer naar beneden. En dat deed pijn! Alsof we nog niet genoeg hoogtemeters afgelegd hadden… Dit kon wel eens een hele lange marathon worden. Na het Queens Parc keerden we weer terug richting het PF. Bij de eerste verzorgingspost ben ik gestopt, heb ik naast mn geplande voeding ook 3 bekers cola gedronken. Dit is mijn redding geweest, de eerste paar minuten gingen nog beroerd, maar toen hervond ik mezelf en kwam de klap te boven.

Mentaal alleen zo zwaar, geen idee hoe ver je nog moet rennen, geen idee hoe hard je loopt, geen idee van je tempo. Alles ging me tegen staan: cola, gels, water, Gatorade, ik had nergens meer zin in maar ik moest en zou blijven eten. Mijn benen deden ontzettend pijn, en stiekem hoopte ik dat we niet nog een keer door dat Queens Parc hoefde. Uiteraard stond op internet dat dit wel het geval was, maar er waren uiteindelijk wel meer dingen anders dan hoe het op internet stond..

Mijn gedachten gingen dwalen en waren wazig: vlagen weet ik me te herinneren, ik dacht aan beul trainingen in de regen, tegen de wind, op de dijk, op de baan, in het bos, lekke banden in de kou, nog meer lekke banden En aan Marlies, mn trainingsmaatjes, mn ouders, Marlies, sponsors, en muziek: vooral dit nummer, en ik moest en zou niet kapot, er is meer voor nodig om mij te doen breken, dus ik ging door, en door, en door…Ironman UK

En ik heb ook wel pech hoor: nog een keer door dat verrotte park. Daar werd ik nog ingehaald door een prof, en ik kon niet mee. Alles deed pijn, mn bovenbenen, hamstrings, kuiten… ik wilde niet meer! Ook omdat ik niet wist hoe lang nog. Maar toch ben ik blijven pushen, en na het park liepen we door een buitenwijk van Bolton. Nog meer hellingen, nog meer pijn…

Ik dacht dat we nog wel een stuk moesten, maar ik ging een hoekje om en ineens stond ik in het finishstadion! Ik kon het rode kleed wel kussen! Ik ben even gestopt om het in me op te laten nemen, maar dat ging niet. Ik was te kapot. Al die mensen, de finishboog met de klok, die stond op 9:36:04, en de speaker: Diederik Scheltinga from the Netherlands, you are an IRONMAN!!! Kippenvel!
19e Marathontijd
1e in categorie: 3:09:54, met meer dan 1000 hoogtemeters!
Hartslag gemiddeld: 153.

Ik was onderweg veranderd van gezonde, sterke jongen in een zombie met een ingevallen gezicht en holle ogen. Alles deed pijn, zelfs mn ingewanden. Ik kon niet meer op mn benen staan, ik werd opgevangen, ik werd naar de EHBO gedragen, ik was in de hemel, want 1 ding wist ik zeker: IM GOING TO HAWAII!! Een jongensdroom komt uit, ik mag starten in de grootste en belangrijkste wedstrijd in deze sport! Als onervaren broekie van 24 gefinisht in mijn eerste hele triathlon, als 14e overall, tussen de pros en als 3e van alle age groupers. Een jaar investeren, trainen, offers en afzien. En niet alleen van mijn kant, ook van vooral de kant van Marlies: jij hebt (te?) veel van jezelf opgeofferd voor mij, en voor mijn droom. Door jou kon ik blijven gaan, blijven trainen en blijven vechten voor die droom. Ik kan je niet dankbaar genoeg zijn, en ik hoop tot snel…

3800+ meter zwemmen: 0:59:18 (1.34 per 100 meter, 16e tijd)
180 km fietsen: 5:20:13 (33.8 gemiddeld, 11e tijd)
42,2 km lopen: 3:09:54 (4.30 per km, 19e tijd)
Eindtijd: 9:36:04, 14e overall, 1e in categorie met ruim 35 minuten voorsprong, ticket voor Ironman Hawai!

Diederik Scheltinga

De oudste van de broers, zoekt graag de grenzen op (niet alleen fysiek) en volbracht al 13 Ironmans.