Met wat teamgenootjes van het Seven Hills Running Team had ik afgesproken dat ik ooit nog een baanwedstrijd zou gaan lopen. Tegen het eind van het seizoen aan paste zo’n baanwedstrijdje wel in de planning. En zo gebeurde het dat ik vrijdagavond om 22.00, een tijd waarop ik normaal gesproken al lekker in bed had willen liggen omdat er op elke zaterdagochtend een zwemtraining gepland staat, van start ging op een 5000m. 15 minuten en 51 seconden later stond ik helemaal kapot weer aan de finish. Ondanks dat ik wist dat de vorm na de vakantie niet helemaal optimaal zou zijn betekende dit toch een dik PR!
Zaterdagochtend 5.00 ging na een paar uurtjes slapen de wekker weer. Op naar het zwembad van Zeist waar Diederik en ik om 6.30 verwacht worden om onder leiding van George Sieverding hard aan onze zwemtechniek te werken.
Na een lange tijd in het chloor te hebben gelegen gaan we door naar Almere waar die ochtend zo’n 600 atleten het water indoken om te beginnen aan de triathlon van Almere over de klassieke lange afstand (3,8-180-42,195). In Almere aangekomen melden we ons bij de vrijwilligerstent en worden we doorverwezen naar onze post op het loopparcours. Hier lag voor ons de verantwoordelijke taak een oversteekplaats te bewaken. De eerste deelnemer kwam om 12.30u langs en om 22.00 ’s avonds, inmiddels in het donker, de laatste.
Wij hebben overnacht in Almere en stonden de volgende ochtend alweer vroeg op (na 4 uurtjes slaap) het strand om de start te zien van het WK lange afstand (4-120-30). Na de start zijn we naar onze post gegaan op het fietsparcours. Hier lag voor ons de taak ervoor te zorgen dat de deelnemers niet gehinderd werden door het vele publiek dat op de Gooimeerdijk stond. Gezellig samen met collega triatleet Roland de Haan. Ondertussen konden wij natuurlijk prachtig de wedstrijd volgen en de deelnemers aanmoedigen. Na deze 2 dagen waren we goed naar de klote om het zo maar even te noemen, bruinverbrand gingen we tegen de avond weer terug naar Huissen en hebben allebei een heerlijk lange nacht geslapen!
Normaal doen wij zelf mee aan de wedstrijden en staan er altijd vrijwilligers voor ons klaar om de wedstrijd zo goed mogelijk te laten verlopen. Dat lijkt heel vanzelfsprekend, maar dat is natuurlijk niet zo. Door te gaan helpen in Almere konden wij mooi iets terug doen voor de triathlonsport.
Als elke triatleet nou 1 keer per jaar gaat helpen bij een wedstrijd hoeft het nooit meer te gebeuren dat wedstrijden niet meer door kunnen gaan wegens gebrek aan vrijwilligers… een kleine moeite waarmee je een hoop andere atleten blij maakt!
