Vandaag bij het NK Duathlon heb ik voor mijn gevoel de beste wedstrijd ooit beleefd. Ik heb met mijn 2e plaats overall denk ik veel mensen versteld doen staan, en zeker ook mezelf!
Voor de start beloofde het een erg zware wedstrijd te worden. Het regende vrijwel constant er het waaide erg hard. De eerste run ging erg ontspannen, zeker de eerste 2 ronden. Er ontstond een kopgroep van 5 man met daarin Armand van der Smissen, Wim Nieuwkerk en nog een paar hardlopers. Ik wist dat die mannen gewoon harder lopen dan ik doe, dus heb dat groepje laten gaan en heb alle 4 de rondes samen gelopen met Erik-Simon Strijk achter de kopgroep.
Ik sprong als 5e op de tijdrit fiets van Diederik. Had in de training al gevoeld dat ik daar erg hard op kan rijden en dat bleek ook. Na iets meer dan 10 km had ik al een aantal mensen ingehaald en sloot bij Wim Nieuwkerk aan. Alleen Armand van der Smissen zat daar nog voor. Op de fiets merkte ik al dat ik heel sterk was. Ik fietste erg ontspannen met Wim mee. Wel moest ik af en toe een beetje rekken omdat ik steeds bijna kramp kreeg. Maar ondanks dat kon ik het tempo van Wim erg goed volgen. In de 3e ronden kwam Brian Bulgac voorbij. Op het moment dat hij voorbij kwam moest ik hem even laten gaan omdat ik weer last van kramp had, maar na wat strekken kon ik het gat weer dichtrijden. Tijdens het fietsen heb ik in de regen en de wind echt ontzettend genoten van de wedstrijd. Vorig jaar deed ik hier nog mee en werd ik 17e overall, nu deed ik gewoon met de top mee…
Vlakvoor de wissel kwam Ben Plantinga nog snoei hard voorbij gefietst. Kwam als 3e de wisselzone in en kwam er als 4e uit, op 15m achter Wim Nieuwkerk. Dit had ik vooraf echt nooit durven hopen. Pakte gelijk een hoog tempo en merkt dat ik zelfs inliep op Wim. Na 1 km haalde ik Wim in, en hij kon niet mee. Ik hield het tempo zo hoog mogelijk, ondanks dat alles pijn begon te doen. Lag nu 3e in de wedstrijd met nog binnen m’n bereik Ben Plantinga. Na 3,5 km haalde ik ook hem in. Wim zat nog steeds dicht achter me, dus moest maximaal doorblijven lopen. De laatste kilometer was ontzettend zwaar. Uiteindelijk finishte ik ongeveer 30 seconden achter Armand als 2e overall, en 6 seconden voor Wim. Dat betekende natuurlijk ook dat ik de Nationale titel bij de neosenioren pakte.
Dit geeft echt een fantastisch gevoel! Na de triathlon van Apeldoorn had ik eigenlijk besloten om rust te pakken en het NK duathlon aan me voorbij te laten gaan. Maar de dag erna kon ik me al niet inhouden en ben gaan trainen… het heeft geweldig uitgepakt!
Ook Cornelis had bij de junioren een fantastische wedstrijd gedraaid (op de (trainigs)fiets van Diederik) en wist zelfs een bronzen medaille op het NK te pakken in de categorie H16! (De bronzen medaille bij de H16 ken ik ergens van…) Foto’s onder foto’s, krantenartikelen onder media.
