Tussen Raoul in de Kermadecs en Tonga ligt veel zee en geen land. Maar halverwege zijn er 2 grote koraalriffen die voor beschutting zorgen: South Minerva en North Minerva. Op de 2^e ochtend na ons vertrek uit Raoul wijzen de bekende golven op de verraderlijke aanwezigheid van South Minerva. Voorzichtig varen we het rif in en de kleuren in het water zijn fantastisch, alle soorten blauw die je maar kan bedenken. In South Minerva liggen 2 andere boten geankerd en via de VHF horen wat dat het weer gaat veranderen, 30 tot 35 knopen wind vanuit de onbeschutte hoek. South Minerva is dan niet de plek waar je wilt zijn, dus besluiten we door te varen naar North Minerva.

Begin van de middag komen we aan in North Minerva, ongeveer de hele ICA vloot is aanwezig. Wat een gezelligheid. De volgende ochtend vertrekt de helft van de vloot omdat ze naar Tonga willen, ondanks de slechte weersvoorspellingen. Wij blijven, en wachten op beter weer. Via de SSB (lange afstand communicatie) horen we hoe sommige boten ploeteren om door de golven en tegenwind heen te komen: 3 knopen per uur en 20 knopen tegenwind. Het is maar 200 zeemijl, maar zo gaat het wel erg lang duren. Wij hebben een goede beslissing genomen.

We snorkelen elke dag, en ik voel dat mijn freedive capaciteiten beter worden. Ook probeer ik voor het eerst een speergun. Het idee is dat je onderwater duikt, wacht tot een vis van redelijk formaat en smaak in je mikveld zwemt, je haalt de trekker over en je hebt een (bijna) dode vis aan een touwtje. Lekker lekker lekker! Paul is echt een legend op dit gebied. Hij representeerde NZ op diverse wereldkampioenschapen en met Paul als een leermeester schiet en fileer ik ook mijn eerste vis. Verder zien we ook veel haaien, stingrays en schildpadden.

Ik heb absoluut geen problemen met het zwemmen met haaien, tot nu toe niets raars of gevaarlijks meegemaakt. Ze zijn soms wat nieuwsgierig en komen iets te dichtbij maar met een stomp op hun neus zwemmen ze heel snel weg. Maar op een zekere dag duiken Paul, Shae, Gavin en ik het water in. Paul zwemt een heel eind weg en wij halen het anker van de bijboot in en varen zijn kant op. Onderweg raken we iets, we weten niet wat maar de schroef is ok, we zien niets om ons heen en we denken dat het een schildpad is. Totdat Paul boven water komt, heftig zwaaiend met zijn armen en speergun. We varen naar hem toe en hijsen hem aan boord. Blijkbaar was er een erg boze (overvaren) haai die een groot, levend object zocht om ruzie mee te maken. Paul kon voorkomen dat het beest hem levend verslond door de speergun in zijn bek te steken, in plaats van zijn arm. Alle rubbers van de gun scheurde af, en de tanden van de haai staan in het hout, maar niets onherstelbaars, en Paul heeft weer een mooi verhaal voor thuis.

We liggen 4 dagen verwaaid in Minerva, samen met ongeveer 10 andere boten en we vormen een soort van communitie. Maximaal aantal knopen wind wat ik spot is 35. Wij voorzien een flink aantal boten van vis en worden uitgenodigd om op diverse boten te komen borrelen, we organiseren een VHF quiz en Shae en ik halen bij alle boten de antwoorden op. We hebben een leuke tijd, maar 4 dagen met alleen maar witte branding om je heen is toch wel genoeg. Ik ben blij als we op woensdag 12 mei eindelijk uitvaren richting Tonga. Ook wij hebben tegenwind, maar met de motor erbij zeilen we redelijk ok de juiste richting in. We zien niet zo veel bijzonders en vangen geen vis, maar dat is niet zo erg, begon er wel een beetje genoeg van te krijgen…