Vroeger, toen ik bij het NK lange afstand mijn helden bewonderde, waren er altijd een aantal atleten die de reputatie hadden van dynamiteur, deze mannen gingen altijd maximaal. Gewoon kei hard koers! Het enige probleem was dat ze de finish zelden haalde. Ze vielen na een heroische strijd uitgeteld neer langs de kant, of zakte compleet door het veld in de laatste kilometers lopen. Gisteren had ik het hier nog over met Coach Koen, dit zie je in het huidige Nederlandse veld eigenlijk niet meer, wel jammer vonden wij.

Afgelopen paar weken heb ik een straf wedstrijdprogramma gedraaid. Eerst de halve triathlon van Bocholt, in Duitsland. Daar gewonnen in de regen, en behalve 3 liter Erdinger ook een virusje gekregen: 2 dagen ziek in bed gelegen. Toch in Gendt van start gegaan en daar miste de power. Op m’n tandvlees naar de finish om toch het triathlonbroers podium compleet te maken.

Van het NK halve triathlon wist ik dus niet wat ik kon verwachten. Ook amper getraind in de afgelopen weken. Alleen bezig geweest met recuperatie. De benen voelde vanmorgen wel goed. Gisteravond nog bij onze masseuse Marjan geweest, en daar de benen even goed laten losmaken. Voelde erg goed.

Mijn deelname werd trouwens gesponsord door Marcel Cipollini Gierman, of @Martjello. Marcel zelf starten, maar trainde liever vol door voor zijn Ironman in Frankfurt op 24 julli. Na overleg met de organisatie was het geen probleem dat ik op zijn startbewijs van start zou gaan. Startnummer 9. Ik zei nog dat ik tevreden zou zijn met alles wat ik onder dit getal zou finishen…

Na het startsignaal was ik goed weg, zwom een poosje naast Mirjam Weerd, maar die moest ik toch laten gaan. I got chicked! Na een paar 100 meter zag ik Bert Flier langszij komen, daar moest ik mee mee. Met de coach het plan gemaakt om het eerste half uur op de fiets volle bak te gaan (“gewoon ff 30 minuten Martjello style!”) om de aansluiting te vinden bij Bert. Die gaf zelf al aan deze wedstrijd met rood in z’n agenda aangestipt te hebben. Een goede racegenoot. Maar als ik al geen gat dicht zou hoeven fietsen, zou me dat een hoop energie schelen.

Bij het ingaan van de 3e ronde zwom Bert tegen iemand anders op, en ik kon er net langs. Had snel de voeten van Eimert Vanderbosch te pakken, en na 26:54 stond ik weer op de kant. Boven verwachting! Na de wissel lag ik nog maar 15 seconde achter op Gerbert van den Biggelaar, ik zag ‘m op z’n fiets springen en ging er volle bak achter aan. Bij Gerbert was het erop en erover, hij kon niet mee. 15 km later sloten Bert Flier (met bijbehorende oerkreet) en Gerbert bij mij aan. Met z’n 3e reden we de daarop volgende ronde. In die ronde nog een leuke fotoshoot gehad met Frank Renia, die achterop de motor zat. Het tempo zat er goed in.

Na 2 rondes goed door gereden te hebben moest Bert een gaatje laten, en Gerbert en ik koerste vol door. Bert kon niet mee, ik kwam na 1:56:26 als 4e aan in de wisselzone, met Gerbert op een paar seconden. In de eerste loopronde loste ik Gerbert, die kwam vervolgens met Bert (en weer met bijbehorende oerkreet) weer terug. Waarop ik Bert en Gerbert moest laten gaan, maar vervolgens raapte ik Gerbert weer op, en lost hem ook weer. Na 10 km had toch wel een mooie voorsprong op Gerbert, en leek een 5e plek zeker haalbaar.

Maar toen ging ik dood.

Mijn benen wilden niet meer, het tempo lag eruit en gelukkig had ik de vorige ronde al aangegeven dat ik cola nodig had, die stond gelukkig klaar. Een heel blikje dronk ik al rennend leeg. Dit opzich is al een noemenswaardige prestatie. Bijna zonder te knoeien. Met nog 4 km te gaan kwam Gerbert er weer overheen, een 6e plek op dat moment. Achteraf bleek dat ik ook nog werd ingehaald door een sterk opzettende Guido Kwakkel, maar dat had ik niet in de gaten, en dan had ik er alsnog niks aan kunnen doen. 20 km in 1:19:55, eindtijd 3:45:41.

Achteraf wel jammer dat ik Gerbert niet kon bijhouden, want na de finish moest ik de heroische verhalen van zijn Julie Moss finish aanhoren, daar was ik graag getuige van geweest.

Heb nu een beetje gemengde gevoelens, had graag die 5e plek vast gehouden, maar dat was niet mogelijk. Toch had ik m’n winst in Bocholt, en het triathlonbroers podium vorige week in Gendt niet willen missen. Dit zware wedstrijdprogramma hakte er blijkbaar goed in. Ben tevreden omdat ik van te voren niet gedacht had dat ik een belangrijke rol kon spelen op dit NK in eigen achtertuin. Nu even een paar weekjes wat rust, en misschien een keer beginnen met trainen. Bas, Edo en Bert: gefeliciteerd met jullie medailles op het NK!