Excuus, gister geen internet dus ook geen mogelijkheid verslag uit te brengen van onze verrichtingen in het zuiden van Nieuw Zeeland, bij deze alsnog:

Vandaag een korte etappe van een krappe 50 km op het programma, vertrek in Riverton, finish 50 km noord in een ander klein gehucht. Wederom alleen maar crosswinds vanuit zee, een grote bende in het peloton.

Na een krappe 30 km waaide er een gigantische groep af. Uiteraard zat ik in deze mongol radgruppe. Vervolgens dus nog 20 km op een lang lint met een stuk of 15 andere onfortuinlijke atleten. Daarachter weer wat eenlingen en kleine groepjes.

Zelf moest ik na een km of 15 in deze waaier wederom lossen. De wind was enorm en ik ben blijkbaar niet zo goed voorbereid als ik dacht. Ook na de crash van gister een hele stijve / gekneusde knie en irritatie aan m’n scheenbeen. Ik noem het geen excuus maar het hielp ook niet mee.

Uiteindelijk kom je dan tussen de support vehicles terecht. En wanneer mogelijk wordt er dan een helpende hand (soms letterlijk) uitgestoken. Zo kwam ik (en met mij vele anderen) toch weer terug in de groep. Ook dat is wielrennen.

Straf ochtendje, gemiddelde lag niet zo hoog, rond de 35 maar de hartslag was er niet minder om, gemiddeld rond de 179.

Nu echt compleet choco en ben benieuwd of ik de volgende etappe een beetje overleef. Zo bekijk ik het een beetje van dag tot dag want als je me nu zou vragen of ik dit gedaan had als ik wist dat het zo zwaar was, dan had ik waarschijnlijk nee gezegd…