Vanmorgen in de hagel, natte sneeuw, regen en wind rechtstreeks vanaf Antartica vertrokken naar Lumsden voor de 1 na laatste etappe in de Tour of Southland. Deze tijdrit over 13 km zou een makkie worden, dacht ik…
Er mochten geen aanpassingen gedaan worden aan de fietsen, geen disc wheels, geen opzetsturen, geen tijdritfiets. Wel zo eerlijk voor deelnemers vanuit het buitenland. Opzich niks mis mee. Om 10:20 was het mijn beurt. Een wat matige warmingup gedaan, ik vond het toch allemaal niet zo interessant hoeveelste ik zou finishen.
Wel hard, maar ook weer niet volle bak vertrok ik. Wilde kracht sparen voor de laatste etappe in de middag, die wederom geteisterd zou worden door de crosswinds. M’n benen waren redelijk moe maar ik reed toch een goed tempo onderin de beugel. Het wegdek was nat, de wind was sterk en het parcours technisch. Geen risico’s nemen dus. Na 20:10 kwam ik over de finish. Een gemiddelde van boven de 38.
Enkele minuten vlak voor de start van de laatste etappe kreeg ik echter te horen dat ik niet meer van start mocht in de laatste etappe. Buiten tijd binnengekomen in de tijdrit.
Winnaar Michael Vink reed boven de 45 gemiddeld en hierdoor was ik, samen met 6 anderen, geelimineerd. Hoe zuur! Ik vond het op dat moment niet eens heel erg, het regende, hagelde, was rond de 3 graden en steen koud. Ik mocht de warme auto in. Nu is het wel erg zuur, alle moeilijkste etappes had ik overleefd. Had alles op alles gezet om de tour uit te rijden en dan wordt je geelimineerd over een afstandje van 13 km.
Excuses zoek je dan: te kleine fiets, mentaal de hele week kei hard afgezien en iedereens wiel geprobeerd te houden en kei hard gepusht, vervolgens moet je dan ineens jezelf pushen en jezelf pijn doen. Ik had daar weinig zin meer in, wist niet dat er op de tijdrit mensen geelimineerd werden. Daarnaast heb ik in de afgelopen dagen m’n complete zitvlak opgenscheurd omdat ik op een vrouwen zadel fiets (geleende fiets van Vinnie) en kon dus amper zitten, dus ook m’n kracht niet kwijt, te weinig training, bla bla bla,
Maar de enige passende conclusie: ik was gewoon te langzaam, einde tour met nog 87 km te gaan…
