Begin van de week lekker getraind en eigenlijk niet ingehouden voor Tristar 111 van zondag. Van te voren had ik zelf nogal twijfels over de wedstrijd, vooral het zwemmen (2 weken amper gezwommen) en het fietsen: m’n normale racefiets mee en geen tijdritfiets. Ook een kort opzetstuur waarmee ik al merkte dat ik helemaal niet zo comfortabel fiets. Daarnaast regende het dinsdag en in bijna elke bocht voelde ik m’n achterwiel glijden, profiel op de bandjes is er blijkbaar amper slecht. Best eng dus.
De afstanden waren 1km zwemmen, 100km fietsen en 10+km lopen, een wedstrijd uit de Tristar series 111. Helemaal door die 100km zat ik wat met die wegfiets in m’n maag. Figuurlijk dan.
Vrijdag eerst wat gefietst met Matthias en Fritz, 2 Duitsers teamgenoten van Bayer. Die zijn hier ook op Mallorca, maar niet bij ons in huis. Zaterdag een auto gehuurd en naar Portocolom gereden met de fietsen achterin. Daar ingecheckt. Cesar had de startplekken geregeld en we startte als Pro, mijn eerste officiële race in de categorie professional terwijl ik me daar niet echt klaar voor voelde. Toen ik m’n fiets in het rek zette zag ik alleen maar hele dure tijdritfietsen, echt het beste van het beste materiaal.
Zondagochtend vroeg met een hele ploeg naar Portocolom. Daar klaargemaakt voor de wedstrijd. Het weer was heel slecht, super veel regen, echt storten. Dus door dat lange fietsen op een verkeerde fiets, met oncomfortabel opzetstuur, glibberige achterband, slecht remmende carbon velgen, regen en kou had ik weinig zin.
Na wat inzwemmen was het droog maar moesten we heel lang op de kant wachten, blote voeten op het natte beton in 8 of 9 graden: geen pretje. Als profs hadden we gouden badmutsen en mochten we vooraan staan, dat was wel ideaal.
Na het startschot was ik slecht weg, kon geen ritme vinden en lag alleen. Het was echt hard werken om vooruit te komen. Gelukkig was de zee rustig. De wissel ging ook slecht: kreeg m’n pak niet los en niet over m’n horloge. Het was inmiddels ook alweer begonnen te regenen en eenmaal op de fiets voelde ik m’n handen en voeten niet. Ik had geen idee waar ik lag in het veld.
Het ging meteen berg op, daar haalde ik een aantal mensen in, o.a. ook de eerste vrouw. Het bleef heuvelachtig en na 15 km vloog er iemand recht voor mij uit de bocht, hij reed rechtdoor de bergwand in. Ik kon ook nog zien dat hij gewoon nog opstond en niets ernstigs had, gelukkig. Daarna heb ik zelf geen enkel risico genomen. Voelde wel ook m’n achterwiel slippen een paar keer, was flink schrikken. Gelukkig niet gevallen. In het fietsparcours zat 1 echte berg: San Salvador. 5 km bergop, gemiddeld 7% met stukken van 12%. Flink aantal haarspelden en we moesten dezelfde weg naar beneden. Daar kwam ik Cesar al niet meer tegen dus vroeg me af wat er gebeurd was.
Berg op merkte ik dat ik sterk was maar berg op, in een bocht tijdens flink aanzetten deed mijn achterwiel een wielspin, ik was serieus bang naar beneden. Omlaag kwam iedereen mij weer voorbij. Ik had geen enkele ambitie qua finishpositie, ik dacht alleen maar aan heel blijven en finishen.
Na 1 ronde kwam ik door in precies 1u30, 33 gemiddeld. Daar zag ik Cesar langs de kant staan in z’n trainingsbroek: niet best. Later bleek dat hij in het begin verkeerd gefietst was en hierdoor kansloos was voor een goede eindklassering. Lees hier zijn verhaal.
De 2e ronde ging harder dan de eerste, ik hoorde bij het uitgaan van Portocolom dat ik nog best goed in de wedstrijd lag dus besloot ik iets meer risico te nemen. Inmiddels was het ook iets droger geworden. Dat ging ook beter: in de heuvels reed ik in de beugel een flink gat dicht op een grote groep van een man of 6. Daar had ik op het vlakke voordeel van want kon reglementair in het laatste wiel veel energie sparen. Bij San Salvador kon ik samen met de Duitser Till Schram weg rijden uit de groep, onderweg naar boven pikte we nog een andere atleet op. Bijna boven begon het flink te hagelen en omlaag reden ze bij mij weg. Op het vlakke stuk richting T2 zette ik aan om ze weer bij te halen, met z’n 3e reden we verkleumd T2 in.
De 10km waren zwaar, van de andere 2 atleten moest ik er 1 laten gaan en kon ik er 1 achter me laten, ik finishte als 12e na 3:54:10. Uiteindelijk dus onverwacht goed na voor m’n gevoel een matige race met slechte moraal van te voren. Zwemmen: 13:12, fietsen: 2:56:16, lopen: 37:59
Ik had verwacht dat m’n zwemmen iets beter zou zijn, het fietsen slechter en het lopen was afzien en overleven. Gezien de drukke periode met veel werk, redelijk wat stress en weinig trainen in Nederland denk ik dat ik aardig op de goede weg ben naar komend seizoen toe. Nu nog ruim 5 weken goed trainen hier op Mallorca en dan knallen in Nieuwkoop!
