Toen ik me zaterdag in de triathlon van Didam het snot voor de ogen liep om Johan Neevel bij te halen beloofde ik mezelf dat ik niet in Gendt hoefde te starten als ik Didam zou winnen. Dit verzachtte het leed tijdens het lopen. Didam won ik, maar direct na de finish wist ik ook dat ik mezelf voor de gek gehouden had. Al sinds 2003 start ik jaarlijks op de laatste zondag van juni in de Kersenfeest Triathlon, zo ook dit jaar!
’s Avonds traditioneel zoals na elke wedstrijd friet gegeten, niet de ideale wedstrijdvoorbereiding maar traditie is traditie! Daarna een goed ontspannende Hot Stone massage van onze persoonlijke verzorgster en sportmasseuse Marjan. In bed viel ik gelijk in slaap. Zondag weinig wedstrijdzenuwen, mijn weekend was al geslaagd door mijn overwinning in Didam dus ik had niets te verliezen. Met Stefan van Thiel op de deelnemerslijst wist ik ook dat er maar een kleine kans was de overwinning.
’s Ochtends eerst weer even langs Marjan, die mn benen wilde activeren door een actieve massage met hete crème. Gevolg was dat ik bijna tegen het plafond zat omdat ik het gevoel had dat mn benen in de fik stonden! Je hebt hete crme, en je hebt hete crme, en je hebt hete crème, en je hebt hete crème maar dit was echt f*cking hete crème!
Na het jaarlijkse kanonsschot wat altijd even op zich laat wachten was ik goed weg. De eerste zwemronde kon ik de benen van Stefan prima volgen. Halverwege moest ik al een gaatje laten vallen, en uiteindelijk kwam ik op een paar seconde van de eerste groep het water uit. Mn zwemmen wordt steeds beter merk ik. Ook de 2XU V:1 heeft hier een groot aandeel in.
Op de fiets heb ik in de eerste 5 km vol gas gegeven, opmerkelijk genoeg kon ik niets voelen van de wedstrijd van de dag ervoor. Wel had ik het mentaal wat lastig, gelukkig lag ik samen met Stefan op kop, en zo kon ik mezelf toch pushen bij Stefan te blijven. In de laatste ronde kwam trainingsmaat en misschien ook wel reisgenoot naar Hawaii Marcel Gierman erbij. Het tempo ging iets omhoog en samen met Marcel knalde ik het PF in. Stefan zat daar iets achter.
Als eerste kwam ik het loopparcours op, en begon voorzichtig. Even aftasten hoe de benen zouden voelen. Marcel sloot snel aan en samen legde we de eerste halve ronde af. Toen Stefan langszij kwam besloot ik om mee te gaan. Marcel kon niet mee, en samen met Stefan heb ik tot de laatste kilometer gelopen. Ook hier weer mentaal een ontzettende steun in de rug. Bij de laatste doorkomst zag ik al dat een tijd onder de 1uur50 mogelijk was. De laatste ronde liep Stefan hard weg, ik kon niet volgen maar finishte op 30 seconde als 2e in een nieuw persoonlijk record, en een 3e tijd ooit in Gendt. Hiervoor wil ik Stefan ontzettend bedanken, zonder hem had ik zon scherpe tijd niet kunnen realiseren!
Ik ben erg tevreden over het wedstrijdverloop van afgelopen weekend, de resultaten, organisatie en verzorging! 2 Topwedstrijden en vooral in Gendt een super sfeer en ontzettend enthousiast en leuk publiek! Volgende week nog 1 wedstrijd in Duitsland, en dan door naar de Ironman van Engeland!!
