Ongelooflijk, Wereldkampioen! Oke, het is een beetje een bijnummer in de triathlon, maar de finish op het WK crosstriathlon is de mooiste die ik ooit heb meegemaakt. Blauw tapijt, veel publiek en een oranje lint voor de finish… Echt geweldig.

De wedstrijd verliep eigenlijk best goed. Het zwemmen ging goed. Door slim rekening te houden met de stroming kon ik de eerste boei als een van de eersten ronden. Daarna zwommen er nog wel veel mensen voorbij mij, maar ik was wel erg goed weg. Na 1000m zee zwemmen stond ik binnen de eerste 20 weer op het strand, en na een goede wissel zat ik in een tweede grote groep op de mountainbike.

Het mountainbiken was zwaar en technisch. Door het mulle zand moest er veel naast de fiets gelopen worden. En op een of andere manier was ik daar erg slecht in. Na elke fietsronde moest ik een gaatje laten vallen en weer dichtrijden. Na 1 ronde fietsen moest ik die groep ook laten gaan. Ik kwam samen met Jarrich van Woersem te zitten. Samen reden we lekker kop over kop, tot in de 3e van de 4 ronden mijn ketting van mijn fietssloeg. De ketting was helemaal om mijn pedaal heen geslagen waardoor ik op dik een minuut achterstand op Jarrich, als derde U23, wisselde naar het lopen.

Ondanks wat lichte kramp neigingen in mijn benen kon ik vooral in de duinen (door het hele losse zand), goed blijven lopen. Na twee ronden had ik Jarrich te pakken en kreeg ik te horen dat ik hard inliep op nummer 1, die met nog 1 ronde te gaan nog 45 seconden voor mij lag. Toen ik hem eenmaal zag lopen kreeg ik een energie boost en zo kon ik hem bijhalen.

De laatste 200m gaf kippenvel, en was overweldigend. Heel speciaal en mooi om in zo’n een grote wedstrijd in je eigen land Wereldkampioen te worden! Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 2:09:28. Zie uitslagen.