Als lid van de Nederlandse selectie vertrok ik afgelopen donderdag samen met Dirk Jan Moes, Vincent Bohm, Cesar Beilo en coach Koen de Haan, naar Erdek (Turkije) om deel te nemen aan het wereldkampioenschap triathlon voor studenten… Een wedstrijd over de olympische afstand waarin gestayerd mag worden. Vanaf schiphol vlogen we via een overstap in Zurich naar Istanbul waar we werden opgewacht door iemand van de organisatie. Die vertelde ons dat de pont niet meer zou varen die avond en we daarom nog een busreis van 6 uur voor de boeg hadden. Of dit nog niet erg genoeg was lieten ze ons nog even 4 uur wachten tot we met de bus zouden vertrekken omdat er nog een aantal andere atleten mee moesten die nog niet waren aangekomen in Istanbul. Na een reis van 23 uur kwamen we uiteindelijk om 4 uur in de ochtend aan bij het hotel. Niet echt een ideale voorbereiding voor mijn eerste internationale wedstrijd. Na een korte nacht hadden we op vrijdag nog veel te doen; inschrijving, parcours verkennen, wedstrijdbriefing, eventjes los zwemmen, landenparade en een pastaparty. Daarna vroeg naar bed om de gemiste uren van de nacht ervoor een beetje te compenseren. Zaterdagmiddag onder een brandende zon en een temperatuur van 32 graden ging dan eindelijk mijn internationale debuut plaatsvinden. 78 afgetrainde atleten stonden aan de start waarvan er zeker 10 ervaring hadden met worldcup wedstrijden. Met het zwemmen wist ik niet wat ik mee maakte… er werd zo ontzettend hard gezwommen, overal om me heen waren spartelende benen en armen van mensen die zo snel mogelijk naar de eerste boei toe wilde zwemmen, en die van mij dreven er ook nog ergens tussen. Het was erg moeilijk om me staande te houden in dit geweld. Na de eerste boei werd het veld op een lang lint getrokken en ik hing in de staart hiervan. 1 minuut en 20 seconden na de snelste zwemmer kwam ik rond een 55e plek uit het water. Na de wissel waren er al 2 fietsgroepen voor me ontstaan. De 2e groep zat te ver voor me om naar toe te fietsen en dus belande ik in de 3e groep. Na 3 van de 8 ronden op de fiets bleek ik samen met 3 andere de sterkste fietser te zijn en besloten we om er vandoor te gaan zodat de rest niet kon profiteren van ons kopwerk. We reden kop over kop om het gat naar de 2e groep zo klein mogelijk te maken, en dit lukte aardig. Toen we de wissel naar het lopen ingingen bleek het gat nog maar 15 seconden te zijn. Het lopen was erg zwaar door de hitte. Ondanks het vele kopwerk wat ik op de fiets gedaan had, en de dus toch al aardig vermoeide benen, kon ik nog een flink aantal atleten uit de eerste en tweede groep terugpakken, en finishte ik uiteindelijk op een 26e plek als eerste Nederlander. Vincent finishte als 38ste Cesar als 48ste en Dirk Jan als 51e. In het landenklassement pakte we met deze prestaties nog een mooie 10e plek. Al met al een hele mooie en goeie ervaring, en over mijn 26e plek op mijn internationale debuut kan ik niet anders dan heel erg tevreden zijn. Een wedstrijd op zo’n hoog niveau is echt geweldig om mee te maken en smaakt naar meer. Ik weet waar ik aan moet gaan werken, dus wie weet krijgt dit nog wel een mooi vervolg…